2.20 h lotu od Polski jest miejsce, do którego nie dotarły jeszcze masowo wielkie sieciowe hotele, wielkie sieciowe sklepy oraz większość tego, co składa się na nasze życie, życie mieszkańców dużych miast.

Wystający ponad horyzont komin fabryki czy elektrociepłowni? Nieobecny.

Połyskująca szkłem mega galeria handlowa czy wieżowiec? Brak.

Frytki o tak nieokiełznanych kształtach, że na pewno były krojone ręcznie ? Oczywiście 😉

Naręcza tymianku rosnące przy drogach łączących główne miasta ? Jak najbardziej 😉

Długo czekamy na sałatkę grecką? Tak. Pan jest Grekiem, lubi życie bez pośpiechu, a poza tym musiał pójść zerwać pomidory 😉

Kefalonia 🙂

Przepięknie zielona, najbardziej górzysta i największa spośród Wysp Jońskich. Najbliższe jej sąsiadki to: Zakynthos, Itaka oraz Lefkada.

Po tragicznym trzęsieniu ziemi (ponad 7 stopni w skali Richtera) w 1953 roku, w którym bardzo ucierpiała cała wyspa, nie wznosi się budynków wyższych niż 3- piętrowe.

Ludzie są bezpieczniejsi, a niezasłonięte krajobrazy prezentują się dumnie.

Rolnictwo, rybołóstwo, turystyka. Tym zajmują się mieszkańcy Kefalonii, przez co wielu z nich wiedzie życie niemal takie samo, jakie wiedli ich dziadkowie.

Spokój (słynne greckie siga-siga).

Smakowanie (życia).

Są tutaj bardzo mocno obecne, na każdym kroku odczuwalne.

I to nam bardzo pasuje 😉 😉 😉

To siódma wyspa grecka, na której jestem. I już widzę, że najbardziej zielona. I najmniej zadeptana. Kefalonia na szczęście wciąż jeszcze broni się przed masową turystyką.

Zatem nasza hultajska trójka, zadumawszy się wcześniej chwilę nad winkiem i typową dla Grecji, obrusową mapą, rusza na zwiedzanie i będzie bardzo starała się tej nieco introwertycznej wysepki, nie zadeptać.

Co warto zatem zobaczyć? Bez czego Kafalonia nie byłaby Kefalonią ?

Wszyscy zgodnie odpowiedzą, że nr. 1 tutaj to plaża Myrtos a nr.2 to jaskinia Melissani. Można w razie potrzeby zamienić numery, ale to i tak najbardziej znany kefaloński duet hitów.

🙂 Plaża Myrtos

Symbol wyspy, spokojnie można o niej powiedzieć, że jest:

a) najpiękniejsza, zachwyca i z dołu i z góry

b) nie da się tu zrobić brzydkiego zdjęcia

Oddaje zatem głos zdjęciom:

 

🙂 Jaskinia Mellisani

Odkryta w latach pięćdziesiątych, kiedy to wspomniane potężne trzęsienie ziemi odsłoniło nieznaną wcześniej grotę. Zwiedza się ją pływając małymi łódeczkami. Przepiękna dziura w suficie … 🙂

 

🙂 Jaskinia Drogarati

Staruszka z niezwykłą akustyką, wykorzystywaną do koncertów z gwiazdami rangi Pavarottiego. Miejsce, które według archeologów ma ponad 100 milionów lat. Jej pełna stalaktytów /sopel wisi od góry/, stalagmitów /sopel rośnie od dołu/ i stalagnatów/ ich połączenie/ komnata ma 20 metrów wysokości.

 

🙂 małe miasteczka, małe porty (piękne mieszanki jachtów i smakowitych tawern):

Fiskardo

Jako jedyne ocalało z trzęsienia ziemi z roku 1953, podziwiać tu możemy zatem oryginalną wenecką zabudowę z XVIII w. Nie zaszkodzi rozglądnąć się dookoła.  Na wakacje wpada tu Madonna i wiele innych gwiazd. A nuż …

 

Katelios

Mała wioska rybacka.  Jest tutaj plaża Agia Barbara, czyli plaża św. Barbary, kilka sklepów, hotel, apartamenty i sporo dobrych tawern tuż nad brzegiem morza. Oprócz tych kilku rzeczy, morza, mnóstwa drzew figowych, pysznego jedzenia, kogutów i kóz, spokoju, naprawdę nic tu nie ma. Na szczęście 😉 Dlatego przez te kilka dni właśnie tu mieszkałyśmy.

• Agia Efimia -klimatyczny porcik z dużym wyborem tawern.
• Skala- mały kurorcik, z jedną główną ulicą handlową, fajnym nadbrzeżnym laskiem piniowym i długą, ponad 2 -kilometrową plażą.
• Agrostoli -stolica wyspy. Tu sporą atrakcją są wielkie (ok. 1-metrowe) żółwie pojawiające się w porcie oraz główna ulica handlowa- Lithostroto.

🙂 Tawerny, tawerny, tawerny i greckie jedzenie …

Mniam … Za każdym razem w Grecji zachwycam się tym samym.

Prostymi, pysznymi rzeczami, które ludzie tu jedzą.

Jogurt z miodem, baklawa,  migdały w miodzie (mantola), jeśli chcemy poznawać greckie skarby na słodko.

Ryby, owoce morza, spanakopita (ciasto szpinakowe z fetą), horiatiki (sałatka grecka), tzatziki (dip jogurtowy), souvlaki, gyros (coś ala kebab), gemista (faszerowane ryżem warzywa), saganaki tyri (smażony ser), mousaka (zapiekanka z bakłażanem i mięsem). Ta lista przysmaków mogłaby się ciągnąć w nieskończoność.

A na popitkę, tylko tutaj, lokalnie produkowane białe wino Robola.

Co więc przytargałam w walizce z powrotem 😉 ? :

Oliwę, czerwone winko prosto z winnicy (w tym  niepowtarzalne, lokalne wino Robola), miód tymiankowy, zioła do sałatki greckiej oraz migdały (zwane mantola) w miodzie oraz te w słynnym, czerwonym, koszenilowym ubranku.

A teraz coś, co nazywam „pocztówką next time”. Czyli miejsca, do których tym razem nie udało się dotrzeć, więc pozostaną miłym zaproszeniem do powrotu tutaj któregoś dnia. Kolejnym razem więc chętnie zahaczę o plażę Platia Amos, wioskę Assos, pograsuję po Parku Narodowym Enos  oraz wdrapię  na najwyższy szczyt Megalos Soros (1628 m. n.p.m.).

Czy chciałabym tu wrócić ?

Hmmm, popatrzmy raz jeszcze…

Tak. Miejsce, gdzie żywopłoty są z rozmarynu, a każdy hoduje w ogródku lub doniczce bazylię, dba o roślinkę, ale nie śpieszy się z jej podlewaniem (siga, siga) jest zdecydowanie  siedliskiem moich bratnich dusz 😉